piątek, 28 września 2018

Labrador i golden retriever

Grupa VIII - Aportery, płochacze i psy dowodne
Sekcja 1 - psy aportujące
Retriewery, Drogi Czytelniku, zeżrą Cię razem z butami, wiecznie musisz im wyciągać coś z oślinionej paszczy - a to piłeczka utknie w przełyku, a to abażur im się prawie zmieścił do ryją, a to woreczek 5 kg karmy ciut utknął. Do tego wpakują się w każdą plamę wilgoci poczynając od kałuży, przez świeży szczoch koleżki, a kończąc na lekutko rozpłyniętym lisie, który jeszcze tydzień temu całkiem normalnie chodził.
No i zostawiają lepki osad na palcach.
To w skrócie, który pozwolę sobie rozwinąć.
Opis twierdzi, że  to typ wyżłowaty... No zgaduję, że wszystkie wyżły, które to przeczytały są śmiertelnie obrażone. Zgodnie z modami typy się zmieniają, ale zwykle jednak rządzi baryłkowaty, amstafowaty i prośkowaty.
Nazwa pochodzi od angielskiego czasownika "to retrieve" (przynosić), wszystkie opisy zachwalają "miękki pysk" umożliwiający aportowanie z wody itd. Czytać to należy w ten sposób, że miękki pysk, to lekko zwisający obśliniony fafel, a retriver w tymże oślinionym pysku zawsze coś ma. Żarcie, piłeczki, zabawki, smycz, Twoje kapcie, drugie śniadanie dziecka sąsiada, rękawiczkę teściowej, cudze żarcie, wyjściowy pantofel Twojej żony, Twoje żarcie, zabawkę, ukochaną Twojego dziecka... A jeszcze nie wyszliśmy za drzwi, a w parku są inne rzeczy, które można z powodzeniem brać do ryja, jeśli jest się retrieverem. A i aportuje do upadłego. A Ty, jeśli nie byłeś dość konsekwentny z nim, bo póty będzie na Ciebie darł ryło, aż mu tę piłeczkę tysiąc siedemnasty raz tego dnia rzucisz. Narkomani. Serio. Adrenalina pogoni za łupem uzależnia. A retrivery mają skłonności do uzależnień.

Osławiona "wodoodporna sierść" labradorów rzeczywiście jest wodoodporna. Jest także szamponoodporna. Jest natłuszczona jak słynne, olejowane płaszcze szkockich rybaków. W przeciwieństwie do płaszczy, nie woskiem, tylko łojem. Takim sadłem, które ma to do siebie, że śmierdzi łojem. I jest lepkie. I tłuste. I jak każdy łój trudne do sprania. I kurz się do niego lepi. I z biegiem czasu jełczeje, więc śmierdzi bardziej, a wtedy trzeba wodoodporną i szamponoodporną sierść spróbować namoczyć i wyprać. Miłej zabawy!


 
"Labrador retriever to rasa psów żywiołowych, skorych do zabawy, także z innymi psami."
To prawda, w większości towarzyskie, społeczne i wesołe z nich bestie. Ich szalenie długie okno socjalizacyjne powoduje, że żeby zepsuć pod tymi względami retrivera, to się trzeba nieźle napracować. Myślę, że conajmniej przez pierwszy rok trzymać go w piwnicy bez okien.
Są żywiołowe, wymagają dużej ilości sensownego ruchu i zajęcia. W innym wypadku same sobie tę zabawę wymyślą i żywiołowo przemeblują Ci Drogi Czytelniku ogródek, zwykle wedle jednego szablonu: korzonkiem do góry. To sensowne zajęcie to na pierwszy rzut nauka przywołania i wypracowanie więzi, bo w innym wypadku retriverek jest tak skory do zabawy z innymi psami, że jest całkiem nieskory do zwracania, choćby cienia, uwagi na swego kochającego właściciela zdzierającego gardło od godziny przy skazanych na niepowodzenie próbach dogonienia szczeniaka.
" Stworzone do pracy w wodzie i aportowania" - Każdy cień wilgoci jego. Serio, w zwykłej kałuży da się choćby poliki zszargać, albo można się w niej położyć. Zwłaszcza podczas rannego spaceru, gdy ukochany właściciel, w jasnym, letnim garniturze wyszedł pieska tylko odcedzić przed "bardzo ważnym spotkaniem". Nadmienię tutaj, że kałuże zwykle w małym stopniu składają się z wody. No i są wymione wyżej inne źródła wilgoci.
 


"Potrzebują bezpośredniego kontaktu w pracy z człowiekiem. Dobrze tolerują dzieci."
Potrzebują, w pracy, nie w pracy, jak nie popracujesz, to retriverzy łeb (albo i całą resztę) będziesz mieć na kolanach przez każdą minutę Twojego pobytu w domu. Nie, wyjściowe rajstopki nie przeszkadzają. Za to ujawniają cudowną zaletę labradorzej sierści "jest krótka i wypadając nie tworzy walających się po całym domu kłębów sierści". Nie tworzy, za to wbija się w każdą miękką powierzchnię, obok której labrador choćby majtnął ogonem. Wbija się tak, że doskonale pomaga rozwijać cnotę cierpliwości - każdy włosek z osobna należy chwycić palcami i jeden po drugim i siedemset trzydziestym piątym wyciągnąć.
A właśnie ogon. U retriverów związany ściśle z trzecią powieką. Moment, w którym delikwent otwiera oko jest tym samym, w ktorym ogon zaczyna się majtać. Dość mocno, często interesującą trajektorią. Półki do wysokości 60 cm muszą zostać opróżnione, albo ogon je opróżni jednym zrzutem ślizgowym. Wyższe też możesz już zacząć opróżniać, bo prędzej czy później Twój rozkoszny szczeniaczek się zainteresuje co tam stoi i sam je posprząta.
Last but not least wzmiankowane już żarcie. Największa miłość retrivera. Miłość tak wielka, że gotów jest za nią umrzeć. Żre wszystko i w każdych ilościach, serio każdych, znam gościa, który na jedno posiedzenie opchnął swoją porcję karmy na +/- 2 tygodnie.
"Jedną z cech labradora jest umiejętność zapamiętania miejsca upadku kilku postrzelonych ptaków i następnie zaaportowanie jednego po drugim". Co obecnie przekłada się na umiejętność zapamiętania wszystkich punktów dokarmiania dzikich kotów na osiedlu, a następnie opróżnieniu z żarcia jednego po drugim. Karmniki dla ptaków też się kwalifikują, bo labers kulą tłuszczową, czy okruchem chleba nie wzgardzi. Również kocie i ludzkie toalety pod chmurką mogą się na mentalnej mapie laba znaleźć. Słynną jest już historia, o tym jak podczas ćwiczeń psów poszukiwawczych ekipa popiła potężnie i następnego dnia, siedzącego w gruzowisku, pozoranta zemdliło. Poszukiwawcze labradory odnazły go sprawnie i zamiast od razu sygnalizować do przewodnika, zabrały się najpierw za sprzątanie... Czy ja już wspominałam o tym, że retrievery są "całuśne"? Bardzo lubią lizać, także ludzi, także po twarzach...




środa, 19 września 2018

Nowofunland i Landseer

Grupa II - Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy
Sekcja 2 - Molosowate

FCI rozdziela Nowofunlandy od ciut lżejszych i zawsze łaciatych czarno-białych Landseerów, American Kennel Club traktuje je jako jedną rasę. Na potrzeby mojej broszurki, także łączę je w jednym opisie.

Nowofunland, Niuf, Niufek... Moje marzenie, łagodny, majestatyczny olbrzym. Cudowna futerkowa przytulanka, o niezmierzonych pokładach cierpliwości, zawsze gotowa ratować każdego, z każdego zbiornika wodnego.

No właśnie. Z każdego zbiornika wodnego, olbrzymia fura futra... 2 + 2 = olbrzymia fura ubłoconego futra. Z podszerstkiem, mnóstwem podszerstka. To taka miękka wata pod sierścią okrywową. Ma parę właściwości: izoluje termicznie psa, solidnie namoczona schnie w postępie pół godziny na każdy kilogram masy ciała (a niufek może ważyć i 70 kg) i ma właściwości czepne w stosunku do pyłów, piachu, ściółki i podszycia leśnego. Efekt mniej więcej taki, jakby nasz pupil z każdego spaceru przynosił sobie pełno piachu w kieszeniach. I rozsypywał go chyłkiem po całym domu. Systematycznie, przy każdym ruchu, po każdym z trzech, a w okresie dziecięcym i 10 spacerów.

Do tego trzeba dołożyć efekt fafla. W założeniu kształtu paszczy, który umożliwia oddychanie podczas pracy w morzu. W rzeczywistości rynny dla mokrej, lepkiej śliny. O konsystencji gluta. Zawierającej sporo wyżej wymienionych futra i piasku. Zawierającej je na: wyjściowych spodniach oraz czole właściciela, czystej pościeli, stole jadalnym, kościółkowym ubranku teściowej oraz suficie i żyrandolu, jeśli akurat niufeczka zaswędziało ucho i musiał się otrzepać.


Opis rasy rzecze: to pies masywny i muskularny, o długiej i gęstej szacie, cechujący się dobrą kondycją ruchową, elastycznością i swobodnymi ruchami.
Do poruszonej wyżej kwestii długiej i gęstej szaty dołożyć należy konieczność wyczesywania tejże, co oznacza, w okresach linienia, z godzinkę orki na ugorze nawet i dwa razy w tygodniu oraz konieczność regularnego prania kucyka. Pranie kuca wiązać się będzie ze zużyciem szklanki psiego szamponu i odżywki na raz, dwoma kilogramami sierści w odpływie wanny i kolanku poniżej, zużyciem 5 ręczników, które dadzą tyle, że suszarką zużyjemy już tylko 5 kW, a nie 6. Oczywiście są groomerzy, ale może warto sprawdzić ile kosztuje kąpiel z wyczesaniem 70 kg długowłosego cielaczka. Regularne pranie cielaczka nie zmieni tego, że na każdej mijanej przezeń ścianie, do wysokości 1m co najmniej powinieneś mieć, Drogi Czytelniku, lamperię, łatwo zmywalną, najlepiej w kolorze błota.
Wracając do opisu rasy, nie bezpodstawnie używam określenia kucyk. Ta dobra kondycja itd znaczy tyle, że te 70 kg jest silne, szybkie, aktywne, potrzebuje zajęcia i przez pierwsze dwa lata życia ma pstro w głowie. A do tego tendencję do problemów z układem kostnym jak większość psów olbrzymich. Czyli łamigłówka jakby tu zmęczyć potwora, nie męcząc kości potwora.

Podsumowując, jeśli nie straszne Ci Drogi Czytelniku koszty weterynaryjne i utrzymania, które są proporcjonalne do masy ciała, uwielbiasz nieustannie sprzątać, glut i błocko na suficie nie robią na Tobie wrażenia, lubisz być wyciągany z każdej kałuży za chabet i masz sporo czasu na zajmowanie się socjalnym psem oraz mały wózeczek, do którego mógłbyś niufka zaprzęgać, coby realizował swoją potrzebę pracy, to możesz swobodnie kupić sobie Nowofunlanda.








 





Bardzo mała książeczka ras

W pewnej grupie kynologicznej na facebooku, sympatyczna hodowczyni rozmaitych bulowatych zadała pytanie: Jaka rasa, którą posiadaliście, lub z którą mieliście okazję obcować dłużej Was rozczarowała?
Odpisałam krótko i sarkastycznie, że większość, 10 lat prowadzenia hotelu skutecznie i systematycznie leczyło mnie z rozmaitych zauroczeń.
W dziesiątkach komentarzy powstał pomysł na... no właśnie, nie książkę, a już na pewno nie wielką księgę ras, raczej taką bardzo małą tych ras książeczkę.
Ramy projektu są takie:
  • Informacje podstawowe o rasie, czyli wzorzec FCI można sobie wyguglować w całym mnóstwie źródeł. Podobnie rzecz się ma z historią powstania rasy i opisem temperamentu, z tą różnicą, że to zwykle znajduje się na stronach hodowców lub fascynatów danej rasy. To zaś w wielu wypadkach oznacza, że są tam jednorożce i tęcze (serio, warto pooglądać  amerykańskie strony hodowców np. pudli, są jednorożce i nawet tęczowe jednorożce) i nawet koopa pachnie fiołkami.
  • Posługuję się systematyką ras i wzorcami FCI, bo nawet jeśli któreś ze stowarzyszeń styczniowych dorobiło się już systematyki i wzorców, to i tak ściągało z FCI, a ja wolę oryginały.
  • Piszę tylko o rasach istniejących realnie, a nie tych wymyślanych przez szalonych producentów. Przede wszystkim dlatego, że żebym mogła napisać coś o psychice danej rasy, to rasa ta musi mieć jako tako wyrównaną tę psychikę. Tzw. rasy hybrydowe, czyli inaczej mówiąc kundle, takowej nie posiadają, bo nie została przeprowadzona selekcja hodowlana mająca takową ustalić.
    BTW do kundli jako takich nie mam zastrzeżeń. Sporo jest wśród nich fantastycznych psów, które lubię i admiruję. Tyle tylko, że w kwestii dziedziczenia określonych cech, można na nich polegać jak na kulce w ruletce - coś się na pewno wylosuje.
    Dodatkowo proceder nazywania tych pararas uważam za zbrodnię na języku. Rozmaite poo kojarzą mi się głównie z kupą, w przypadku Bich-poo w dodatku obraźliwą, Boskimo powinno być nazwą stroju kąpielowego, Cav-A-Malt marką własną naparu ze słodu z cykorią udającego kawę, a Mastador jest prawdopodobnie przetworem mięsnym z mastodonta.
  • Recykling ras będzie nieregularny. Zdecydowanie przedkładam praktykę ponad teorię, a zwłaszcza propedeutykę. Czyli najpierw codzienne działanie hotelu, a dopiero potem uzewnętrznianie głębi przemyśleń.
  • Jakby Ci się miało nudzić w międzyczasie, Drogi Czytelniku, to możesz sobie pooglądać doginnowe obrazki na instagramach albo na facebooku
Na razie tyle tytułem wstępu, choć biorę pod uwagę, że będzie się on rozwijał. Mniej lub bardziej pod wpływem interakcji z osobami czytającymi go tu lub na facebooku.

Na zdjęciach parę hotelowych prób statystycznych. Mniej lub bardziej wyrównanych rasowo, temperamentowo, gabarytowo... i niereprezenatatywnych, subiektywnie dobieranych, stanowiących dowód anegdotyczny i w dodatku nieuprzejmie opisanych. Czytając dalej, Drogi Czytelniku, czynisz to na własne ryzyko.